قسم به شکیب همیشه بی هوش

باران تنها ، آن خانه به دوش

نادر و مکر زیور سیاه پوش

به خال بیتا ، زخم کیانوش

مگر بمیرم کنمت فراموش!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

انگشت نمای هر دو عالم بشوم / دیوانه تر از همین که هستم بشوم

تا عشق تو هست و لذت خواستنت / این فرض محال است که آدم بشوم

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

جمالت آفتاب هر نظر باد /  ز خوبی روی خوبت خوبتر باد

کسی کو بسته زلفت نباشد / چو زلفت درهم و زیر و زبر باد

(بیشتر…)

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم

حال همه خوب است ، من اما نگرانم

ای عشق ! مرا بیشتر از پیش بمیران

آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

زندگی با تو چه کرد ای عاشق شاعر مگر ؟

کان دل پر آرزو از آرزو بیزار شد

پله ها در پیش رویم یک به یک دیوار شد

زیر هر سقفی که رفتم بر سرم آوار شد

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

از سرمای زمستان نمی ترسم

وقتی به تو گرم است “دلم”

(بیشتر…)

اونقدر مرامت فابریکه که تو هیچ نمایندگی قطعاتش پیدا نمیشه !

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

زمستان است

نیمکتی تنها در پارک نشسته است

من تنها بر نیمکت و تو تنها در من

می بینی ؟

چه در همیم و تنها ؟

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

به سرم اگر شلیک کنند

جای خون …

فکر تو میپاشد به دیوار !

(بیشتر…)

میخواهم آنقدر بو بکشم تو را که ریه هایم پر شود از عطر تنت

که هوا داشته باشم برای نفس کشیدنم

وقتی کنارم نیستی

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

“تو” تنها یکیست آن هم تویی

من دیگران را “شما” خطاب می کنم

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

نخورده می،چه داند شراب یعنی چه/ندیده آب چه داند سراب یعنی چه

درست نیست که بدانی چه حالتی دارم/مرا ببین که بدانی خراب یعنی چه

(بیشتر…)

کوتاه میگویم “دوستت دارم”

اما

از دوست داشتنت کوتاه نمی آیم

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

عاقبت گر عمری باشد ماندگار / می گذارم این سخن به یادگار

می نویسم روی کوه بیستون / زنده باد دوستان خوب روزگار

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

روزگاری همچو گل ما هم نگاری داشتیم / اینچنین خاری نبودیم اعتباری داشتیم

این که میبینی در این فصل خزان با پشت خم / این زمستان را مبین ما هم نگاری داشتیم

(بیشتر…)