در دنیا دو نابینا هست

یکی تـو ، که عاشق شدنم را نمی بینی

یکی من ، که به جز تو کسی را نمی بینم

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

گلم باشی

خار میشمو میرم تو دست هرکی بخواد بهت دست بزنه!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

در خیال دیگری میرفت و من چه عاشقانه

کاسه ی آب را پشت سرش خالی میکردم

(بیشتر…)

میخواهم آنقدر بو بکشم تو را که ریه هایم پر شود از عطر تنت

که هوا داشته باشم برای نفس کشیدنم

وقتی کنارم نیستی

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

“تو” تنها یکیست آن هم تویی

من دیگران را “شما” خطاب می کنم

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

نخورده می،چه داند شراب یعنی چه/ندیده آب چه داند سراب یعنی چه

درست نیست که بدانی چه حالتی دارم/مرا ببین که بدانی خراب یعنی چه

(بیشتر…)

کوتاه میگویم “دوستت دارم”

اما

از دوست داشتنت کوتاه نمی آیم

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

عاقبت گر عمری باشد ماندگار / می گذارم این سخن به یادگار

می نویسم روی کوه بیستون / زنده باد دوستان خوب روزگار

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

روزگاری همچو گل ما هم نگاری داشتیم / اینچنین خاری نبودیم اعتباری داشتیم

این که میبینی در این فصل خزان با پشت خم / این زمستان را مبین ما هم نگاری داشتیم

(بیشتر…)

دروگران پگاه

پنجره را به پهنای جهان می گشایم:
جاده تهی است. درخت گرانبار شب است.
نمی لرزد ، آب از رفتن خسته است : تو نیستی ، نوسان نیست
(بیشتر…)

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا
بنشینید به باغی و مرا یاد کنید
عندلیبان گل سوری به چمن کرد ورود
بهر شاد باش قدومش همه فریاد کنید
یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان
چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید
هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
برده در باغ و یاد منش  آزاد کنید
آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
فکر ویران شدن خانه  صیاد کنید

(بیشتر…)