امروز روی تخت بیمارستان نشستهام و منتظرم که هر دو سینه ام را درآورند. اما به طریق عجیبی احساس میکنم فوقالعاده آدم خوششانسی هستم. تا قبل از این هیچ مشکل جسمی نداشتهام. من زنی ۶۹ ساله در آخرین اتاق این راهرو قبل از بخش کودکان این بیمارستان هستم. طی چند سال گذشته دهها بیمار سرطانی را دیدهام که با ویلچر یا تخت اینطرف و آنطرف برده میشوند. هیچکدام از این بیماران بیشتر از ۱۷ سال سن نداشتند.
هر چه کمتر شود فروغ حیات / رنج را جانگدازتر بینی
سوی مغرب چو رو کند خورشید / سایه ها را درازتر بینی . . .
(رهی معیری)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
تا توانی رفع غم از چهره ی غمناک کن
در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن . . .
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
هیچ وقت
یکی را با همه ی ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺵ
ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﯼ . . .